۲۹ مهر ۹۲ ، ۱۹:۵۲
yasaman sane farsh
به نام خدا
حافظ از باد خزان از چمن دهر مرنج فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست...؟
غنچه از خواب پرید و گلی تازه به دنیا آمد...
خار خندید و به گل گفت: سلام...
و جوابی نشنید...
خار رنجید ولی هیچ نگفت...
ساعتی چند گذشت...
گل چه زیبا شده بود...!
دست بی رحمی آمد نزدیک...
گل سراسیمه ز وحشت افسرد...
لیک آن خار در ان دست خلید...
و گل از مرگ رهید...
صبح فردا که رسید...
خار با شبنمی از خواب پرید...
گل صمیمانه به خار گفت: سلام...
چه زیباست که خاری گل دهد, و چه خود خواه است گلی که خار را دوست نباشد, گل اگر
خار نداشت, دل اگر بی غم بود, اگر از بحر کبوتر قفسی تنگ نبود...
زندگی, عشق, اسارت, قهر و آشتی هم بی معنا بود...
زندگی با همه وسعت خویش, محفل ساکت غم خوردن نیست...
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نیست...
اضطراب و هوس, دیدن و نادیدن نیست...
زندگی جنبش و جاری شدن است...
زندگی کوشش و راهی شدن است...
از تماشاگه آغاز حیات تا به جایی که خدا می داند...
زندگی چون گل سرخی است پر از برگ و پر از عطر لطیف...
یادمان باشد اگر گل چیدیم, عطر و گل و برگ و خار, همه همسایه ی دیوار به دیوار هم اند... .
نگوییم گل ها خار دارند...
بگوییم خار ها گل دارند...
yasaman sane farsh
خیلی ممنون...
مریم داوودی
سلام خانم کربلایی.
اگرامکانش هست لطفا وبلاگ خانم زندیه رو هم در فهرست وبلاگ دبیران قرار بدهید.
با تشکر.
مریم داوودی
واقعا ممنونم!!!!!!!!